Το αρκαδικό ιδεώδες- ο οικοτουρισμός και αγροτουρισμός στην Αρκαδία.

 

Το αρκαδικό ιδεώδες- ο οικοτουρισμός και αγροτουρισμός στην Αρκαδία.

 

Το  Αρκαδικό ιδεώδες υπήρξε,  αξιόλογο πνευματικό και καλλιτεχνικό κίνημα στην Ευρώπη , που ξεκίνησε αρχικά στη Ρώμη το 1656 από μια ομάδα ανθρώπων των γραμμάτων υπό την αιγίδα της βασίλισσας Χριστίνας της Σουηδίας, εκφράστηκε μέσα από την Ιταλική Αρκαδική Ακαδημία της Ρώμης. Η Arcadia ως λογοτεχνικός, αλλά και φιλοσοφικός όρος, αντιπροσωπεύει μια αναζήτηση της ιδανικής κοινωνίας, οι καταβολές του οποίου χάνονται στα βάθη των αιώνων και συμβολίζει την παλαιότερη και πιο έντονη επιθυμία της ανθρωπότητας. 

Πρόκειται για μια αναπόληση της αθώας ζωής, του ποιμενικού παραδείσου στην πιο κοινότοπη μορφή του. Είναι μια νοσταλγία για τα αγνά ήθη και πρότυπα της φυσικής ζωής, για την παράδοση στο χρόνο. Καθίσταται ένας φόρος τιμής στην Αρκαδική αυτοσυγκράτηση που δεν επιτρέπει στην ανθρώπινη υπόσταση να επιβληθεί στη φύση. Το Αρκαδικό ιδεώδες είναι ένας κόσμος Δύναμης και Γνώσης.[3]

Το αρκαδικό ιδεώδες σήμερα μπορεί να γίνει πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για τον τουρισμό κοινωνικής εμπειρίας τον οικοτουρισμό και τον αγροτουρισμό. Τα λιθόκτιστα χωριά της Αρκαδίας  τα καταπράσινα βουνά τα ποτάμια της οι όμορφες κοιλάδες είναι ο ιδανικός τόπος για αποδράσεις ψυχαγωγίας από τις  σύγχρονες ασφυκτικές μεγαλουπόλεις.

Ο Αρκαδισμός στη λογοτεχνία επιδίωξε τη φυσική απλότητα του ύφους έχοντας ως βάση την Ελληνική και Ρωμαϊκή βουκολική ποίηση. Λειτούργησε ακόμη ως αντίλογος στο σύνθετο, υπερφορτωμένο και εξεζητημένο ύφος του μπαρόκ.[1]

 

Ο όρος Αρκαδία χρησιμοποιήθηκε από καλλιτέχνες της Αναγέννησης κυρίως, για να περιγράψει τον ιδεατό τόπο. Τα καταπράσινα βουνά, τα πλούσια νερά, οι μυθικές τοποθεσίες, οι εκθαμβωτικές κοιλάδες έκαναν τους ανθρώπους να πιστεύουν ήδη από την αρχαιότητα ότι η Αρκαδία ήταν ένας ονειρικός τόπος.

 

Ο χώρος της Αρκαδίας στην αρχαιότητα ήταν  μεγαλύτερος από τα σημερινά της γεωγραφικά όρια και περιλάμβανε περιοχές όπως η Κλειτορία τα Καλάβρυτα, Ορεινή Κορινθία τη νότια και νοτιοδυτική πλευρά οροσειράς Ερυμάνθου και της ομώνυμης κοιλάδας του ποταμού Ερυμάνθου. Στην περιοχή αυτή  έως την αρχαία Ολυμπία έγιναν και οι σημαντικότεροι Άθλοι του Ηρακλή.

Στη μυθολογία ο τραγοπόδαρος Παν είναι ένας  κατ’ εξοχήν Αρκαδικός θεός.. Σύμφωνα με τις επικρατέστερες παραδόσεις γεννήθηκε στο όρος Λύκαιον της Αρκαδίας ως ποιμενικός θεός έχοντας ως πολυάριθμη συνοδεία, τους Σιληνούς, τις Μαινάδες, και Ναϊάδες, οι οποίοι χόρευαν υπό τον ήχο της ποιμενικής του αυλού.

Αυτοί οι Τόποι οι μύθοι και η ουτοπία της Αρκαδίας συνθέτουν Ένα σύγχρονο αρκαδικό ιδεώδες για πολιτιστικές,  οικολογικές και παραποτάμιες διαδρομές που αξίζει κανείς να δει και να περπατήσει.

Το αρκαδικό ιδεώδες  στην τέχνη και τη λογοτεχνία μπορεί να γίνει ένα  Ιδεώδης τόπος για τον τουρισμό κοινωνικής εμπειρίας.