Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του θεάτρου σε μια κοινωνία;

                                                                                        Αρχαία Ψωφίφα
 

Η Ελλάδα είναι μια χώρα η οποία από αρχαιοτάτων χρόνων προήγαγε τον πολιτισμό. Οι αρχαίοι Έλληνες διέπρεψαν σε πολλά για τα οποία εμείς σήμερα νιώθουμε περήφανοι ως απόγονοι τους. Ένα από τα σημαντικότερα είναι και το θέατρο, το γνωστό σε όλους ψυχαγωγικό δρώμενο. Είναι όμως το θέατρο μόνο αυτό; Ποιος είναι ο σκοπός του θεάτρου και γιατί οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν εντάξει στη καθημερινότητα τους σαν κάτι σπουδαίο ενώ ο σημερινός κόσμος το θεωρεί απλώς ένα μέσο ψυχαγωγίας; Προφανώς κάτι περισσότερο γνώριζαν για αυτό και τη δυναμική του.

Σε κάθε αρχαία πόλη-κράτος όπως και στη δική μας, την αρχαία Ψωφίδα, υπήρχαν θέατρα. Το θέατρο για τους αρχαίους Έλληνες σήμαινε πολλά περισσότερα από μια απλή αναπαράσταση γεγονότων. Παρόλο που ο περισσότερος κόσμος ήταν απαίδευτος εκείνη την εποχή, το θέατρο το είχαν όλοι σε μεγάλη υπόληψη, πλούσιοι-φτωχοί, μορφωμένοι-αμόρφωτοι, ήταν για αυτούς ένα μεγάλο σχολείο. Το θέατρο διαμόρφωσε συνειδήσεις και προσέδωσε στις αρχαίες πόλεις-κράτη μια ακόμη πιο δημοκρατική νοοτροπία. Με λίγα λόγια λειτουργούσε σαν ένα λαϊκό δικαστήριο όπου οι πολίτες όχι μόνο ενημερώνονταν για τη λειτουργία της πόλης τους αλλά προβληματίζονταν και συζητούσαν για αυτά. Υπήρχε ουσιαστικός διάλογος και όπου υπάρχει διάλογος υπάρχει και κριτική και μαζί με την κριτική επέρχεται και η πρόοδος.

Είναι λοιπόν οξύμωρο θα έλεγε κανείς, τόσες χιλιάδες χρόνια πίσω οι πολίτες στην αρχαία Ελλάδα να εκφράζουν απόψεις, να συζητούν, να αμφισβητούν ή ακόμα και να έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους  για τα κοινά ενώ εμείς στη σημερινή Ελλάδα να αδιαφορούμε επιδεικτικά για το τι συμβαίνει γύρω μας. Ακόμα και στα Τριπόταμα (στην άλλοτε αρχαία Ψωφίδα) οι κάτοικοι που παρακολουθούσαν ανελλιπώς θεατρικές παραστάσεις στο θέατρο τους, είχαν καταφέρει να παραμερίσουν την ατομιστική τους νοοτροπία και να βάλουν μπροστά το αίσθημα της συλλογικότητας για το καλό και την ευημερία του τόπου τους. Κάτι που δυστυχώς οι σημερινοί απόγονοι τους δεν έχουν καταφέρει να το φθάσουν σε τόσο μεγάλο βαθμό.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως όσο μένουμε απαθείς και αμέτοχοι απέναντι σε πράγματα που μας αφορούν σαν πολίτες αυτού του τόπου, όσο δεν εκφράζουμε τη γνώμη μας, δεν διαφωνούμε με όσα λάθη βλέπουμε να γίνονται καθημερινά από ανθρώπους που κάθε άλλο παρά την ανάπτυξη και την ευημερία της περιοχής μας θέλουν, τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο. Αν είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε και εμείς τα γεγονότα που διαδραματίζονται στη περιοχή μας μέσω της θεατρικής σκηνής, (‘όπως στην αρχαία Ελλάδα με τη σάτιρα κτλ.), ποιος ξέρει ίσως και να νιώθαμε τον αποτροπιασμό για το που οδεύουμε σαν κοινωνία και να παίρναμε σοβαρά τον ρόλο μας ως ενεργοί πολίτες.